کاش می شد از میان ژاله ها 

جرعه ای از مهربانی را چشید 

در جواب خوبها جان هدیه داد

 سختی و نامهربانی را ندید 

  کاش میشد با محبت خانه ساخت 

یک اطاقش را به مروارید داد 

کاش می شد آسمان مهر را 

خانه کرد و به گل خورشید داد

کاش  میشد بر تمام  مردمان

پیشوند نام انسان را گذاشت 

کاش  میشد که  دلی  را شاد کرد 

برلب خشکیده ای یک غنچه کاشت

کاش میشد در ستاره غرق شد 

در نگاهش  عاشقانه تاب خورد

کاش می شد مثل قوهای سپید 

از  لب دریای  مهرش  آب  خورد 

کاش میشد جای اشعار بلند 

بیت ها  را ساده  و زیبا کنم

کاش می شد برگ برگ بیت را 

سرخ تر  از  واژه  رویا  کنم

کاش میشد با کلامی سرخ و سبز