کابوس (فریدون مشیری)

خدایا  وحشت  تنهاییم کشت

کسی با قصه من آشنا نیست

در  این  عالم ندارم  همزبانی

به صد اندوه مینالم  روانیست

شبم طی شد کسی بر در نکوبید

به  بالینم  چراغی کس نیفروخت

نیامد   ماهتابم   بر  لب   بام

دلم از این همه بیگانگی سوخت

به  روی  من نمیخندد  امیدم

شراب زندگی در ساغرم نیست

نه شعرم میدهد تسکین به حالم

که غیر اشک غم در دفترم نیست

بیا  ای  مرگ  جانم بر  لب آمد

بیا  در  کلبه ام  شوری برانگیز

بیا  شمعی  به بالینم بیفروز

بیا  شعری  به  تابوتم  بیاویز

دلم   در  سینه   کوبد  سر  به  دیوار

که این مرگ است و بر در میزند مشت

بیا      ای     همزبان     جاودانی

 که امشب وحشت تنهاییم کشت 

خداوکیلی همتون مدیونین اگه دعا نکنین که زودتر بیاد و منو نجات بده ، حالا اگه

میشه سارینا بیاد و گرنه مرگ . به قول اون هموطن عزیزمون(ترکه) که میگفت یا

                                        مرگ یا شهادت .

 قربان وفای همه تون منو از نظراتتون محروم نکنین

عرشیا عاشق